Χωρίσαμε τη Ληστεία τραπέζης σε τέσσερις Περιόδους:
1η Περίοδος: Άγρια Δύση 1880-1890
2η Περίοδος: Οικονoμική Κρίση στην Αμερική: 1920-1935
3η Περίοδος: Δεκαετία του '70-Αρχές δεκαετίας του ΄90
4η Περίοδος: 2000 και μετά
Το πορτρέτο του ληστή της 3ης Περιόδου μπορούμε να δούμε σε αυτό το DVD σε δύο μέρη.
ΥΠ΄ΑΡΙΘΜΟΝ 1 ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Εξαιρετική ταινία που προβάλλει τις απόψεις του ληστή τραπεζών Ζακ Μερίν, στη Γαλλία. Ξεκίνησε τη δράση του από το 1959.
Σε συνέντευξή του στο Paris-Match, το 1977, λέει:
"Δεν μπορώ το νόμο. Δεν το μπορώ το ξυπνητήρι. Μου είναι αδύνατο να περιμένω 10 μήνες για να αγοράσω ένα αυτοκίνητο. Δεν κλέβω απλούς ανθρώπους αλλά τράπεζες, τους μεγαλύτερους κλέφτες της κοινωνίας. Δεν ασχολούμαι με την πολιτική. Η πολιτική είναι ψέμα. Οι πολιτικάντηδες εξαπατούν τον κόσμο. Έχω κηρύξει το δικό μου πόλεμο. Το ξέρω ότι θα πεθάνω από σφαίρες. Αλλά προτιμώ έξω ή νεκρός".
Αυτά τα λόγια διαμορφώνουν μια ψυχολογία ενός άφοβου ανθρώπου, αποφασισμένου, οργισμένου, χωρίς αναστολές αλλά και με διακριτές επιλογές. Η ψυχολογία αυτή αποτυπώνεται στο πρόσωπο και δηλώνει ένα τύπο με σκληρά χαρακτηριστικά, γωνιώδη πρόσωπο, διαπεραστικό βλέμμα, μυώδη.
2 Μαΐ 2009, 14:17
ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΖΑΚ ΜΕΡΙΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΗ…
ΖΑΚ ΜΕΡΙΝ - ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
1936 Γεννιέται στο Κλισί, από οικογένεια εργατικής τάξης. Ο πατέρας του δουλεύει σε βιομηχανία κεντημάτων.
1956 Φεύγει για τον πόλεμο της Αλγερίας. Θα επιστρέψει μετά από 3 χρόνια, με παράσημο καλής συμπεριφοράς.
1961 Παντρεύεται με τη Μαρία ντε λα Σολεδάδ στο Παρίσι (στην ταινία αναφέρεται ως Σοφία). Αποκτούν μαζί 3 παιδιά αλλά χωρίζουν το 1965.
1962 Πρώτη φυλάκιση για ληστεία.
1966 Πρώτη συνάντηση με τη Ζαν Σνάιντερ, το θηλυκό alter ego του, με την οποία φυγαδεύονται στον Καναδά.
1969 Απαγωγή του Καναδού δισεκατομμυριούχου Ντελοριέ. Ο Μερίν και η Ζαν Σνάιντερ κατηγορούνται για το φόνο ενός ξενοδοχοϋπαλλήλου αλλά στη συνέχεια αθωώνονται.
1969 Ο Μερίν και η Ζαν Σνάιντερ συλλαμβάνονται στο Τέξας. Παραδίδονται στις αρχές του Καναδά και καταδικάζονται σε 15 και 10 χρόνια κράτησης αντίστοιχα.
1972 Απόδραση του Μερίν από τη σωφρονιστική φυλακή του Σαν Βινσάν ντε Πολ. Δεκαπέντε μέρες αργότερα επιστρέφει για να απελευθερώσει τους συντρόφους του. Κηρύσσεται ｫΔημόσιος Κίνδυνος Νο1ｻ στον Καναδά. Ληστεύει αρκετές τράπεζες και καταφεύγει στη Βενεζουέλα.
1972 Επιστρέφει στη Γαλλία.
1973 Πρώτη σύλληψη πριν την εντυπωσιακή απόδρασή του από το δικαστήριο Κομπιέν, κατά την οποία παίρνει το δικηγόρο του ως όμηρο. Συλλαμβάνεται ξανά από το Διευθυντή της Αστυνομίας Μπρουσάρ, τον οποίον υποδέχεται με ένα ποτήρι σαμπάνιας. Από τη στιγμή αυτή θεωρείται ｫΔημόσιος Κίνδυνος Νο1ｻ και στη Γαλλία.
1977 Εκδίδεται η αυτοβιογραφία του ｫΤο Ένστικτο του Θανάτουｻ, την οποία έγραψε και μοίραζε κρυφά στη φυλακή. Περίφημη δίκη στο Παρίσι: με τις φάρσες του, ο Μερίν τραβάει το ενδιαφέρον των ΜΜΕ, προτού καταδικαστεί σε 20 χρόνια κάθειρξης.
1978 Απόδραση από τη φυλακή Λα Σαντέ, με το συνεργό του, Φρανσουά Μπες. Επίθεση στο καζίνο Ντοβίλ. Πρώτη γνωριμία με τη Συλβιά Ζανζακό, με την οποία θα ταξιδέψει στην Ιταλία και το Λονδίνο. Προσπάθεια απαγωγής του δικαστή Πετί.
1979 Απαγωγή του δισεκατομμυριούχου Λελιέβρ. Απαγωγή του δημοσιογράφου Τιλιέ ο οποίος βρίσκεται στη συνέχεια νεκρός. Ο Μερίν κατακλύζει τα ΜΜΕ, με συνεντεύξεις και φωτογραφίσεις. Δημιουργείται ειδικό αστυνομικό κλιμάκιο που ακούει στο όνομα ‘Αντι-Μερίν’.
2.11.1979 Ο Μερίν πυροβολείται μέχρι θανάτου στο κέντρο του Παρισιού, στην πλατεία Κλινιανκούρ, από τους άντρες του Μπρουσάρ. Η ερωμένη του, Συλβιά Ζανζακό, τραυματίζεται σοβαρά.
1η Περίοδος: Άγρια Δύση 1880-1890
2η Περίοδος: Οικονoμική Κρίση στην Αμερική: 1920-1935
3η Περίοδος: Δεκαετία του '70-Αρχές δεκαετίας του ΄90
4η Περίοδος: 2000 και μετά
ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟΝ 1 ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ. ΜΕΡΟΣ 1ο
Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Ζαν Φρανσουά Ρισέ με τους: Βενσάν Κασέλ, Σεσίλ Ντε Φρανς, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Ζιλ Λελούς
Η ζωή και η δράση του θρυλικού κακοποιού Ζακ Μεσρίν, ο οποίος στη δεκαετία του '60 έδρασε στη Γαλλία, στις ΗΠΑ και στον Καναδά.
Το πορτρέτο του ληστή της 3ης Περιόδου μπορούμε να δούμε σε αυτό το DVD σε δύο μέρη.
|
Εξαιρετική ταινία που προβάλλει τις απόψεις του ληστή τραπεζών Ζακ Μερίν, στη Γαλλία. Ξεκίνησε τη δράση του από το 1959.
Σε συνέντευξή του στο Paris-Match, το 1977, λέει:
"Δεν μπορώ το νόμο. Δεν το μπορώ το ξυπνητήρι. Μου είναι αδύνατο να περιμένω 10 μήνες για να αγοράσω ένα αυτοκίνητο. Δεν κλέβω απλούς ανθρώπους αλλά τράπεζες, τους μεγαλύτερους κλέφτες της κοινωνίας. Δεν ασχολούμαι με την πολιτική. Η πολιτική είναι ψέμα. Οι πολιτικάντηδες εξαπατούν τον κόσμο. Έχω κηρύξει το δικό μου πόλεμο. Το ξέρω ότι θα πεθάνω από σφαίρες. Αλλά προτιμώ έξω ή νεκρός".
Αυτά τα λόγια διαμορφώνουν μια ψυχολογία ενός άφοβου ανθρώπου, αποφασισμένου, οργισμένου, χωρίς αναστολές αλλά και με διακριτές επιλογές. Η ψυχολογία αυτή αποτυπώνεται στο πρόσωπο και δηλώνει ένα τύπο με σκληρά χαρακτηριστικά, γωνιώδη πρόσωπο, διαπεραστικό βλέμμα, μυώδη.
L' Ennemi Public No1
 |
Ο ｫάνθρωπος με τα χίλια πρόσωπαｻ (Βενσάν Κασέλ) συνεχίζει την ασύλληπτη πορεία του στο έγκλημα, χρησιμοποιώντας τα ΜΜΕ, την κυβέρνηση και την αστυνομία. Παράλληλα, οργανώνει την πιο εντυπωσιακή απόδραση, ελπίζοντας ότι θα αφήσει για πάντα πίσω του τη Γαλλία, αλλά και το χαρακτήρα του, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί μετά από τόσα χρόνια βίας. Σε αυτή τη φάση της ζωής του σημαντικό ρόλο θα παίξει η ｫόμορφη Ιταλίδαｻ Συλβιά Ζανζακό (Λιντβίν Σανιέ), ο ｫβασιλιάς της απόδρασηςｻ Φρανσουά Μπες (Ματιέ Αμαλρίκ) και ο Διευθυντής της Αστυνομίας Μπρουσάρ (Ολιβιέ Γκουρμέ), που θα τον συνοδέψει στην τελευταία σκηνή της ζωής του, στην Πορτ ντε Κλινιανκούρ.
ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΖΑΚ ΜΕΡΙΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΗ…
ｫΗ ζωή του Ζακ Μερίν ήταν τόσο πλούσια ώστε δε μπορούσαμε να τη χωρέσουμε σε δύο μόνο ώρεςｻ παρατηρεί ο παραγωγός Τομά Λανγκμάν. ｫΈτσι αποφασίσαμε να κάνουμε δύο ταινίες: στην πρώτη βλέπουμε τη μύηση του Μερίν στον υπόκοσμο, τη σχέση του με τις γυναίκες και τον παθιασμένο έρωτά του με την Ζαν Σνάιντερ, το θηλυκό alter ego του. Στη δεύτερη ταινία ο Μερίν χτίζει το μύθο του, πολεμώντας το ποινικό σύστημα και προκαλώντας αδιάκοπα την αστυνομία και την εξουσία, καθώς ακολουθεί πιστά τις ιδέες του, που θα τον οδηγήσουν σταδιακά στο θάνατοｻ.
Η ΣΧΕΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΔΥΟ ΕΡΓΑ
ｫΤο τέλος της πρώτης ταινίας σηματοδοτεί το τέλος της αθωότητας του Μερίνｻ εξηγεί ο σκηνοθέτης Ζαν-Φρανσουά Ρισέ. ｫΤώρα πια δεν βλέπει τίποτα το ρομαντικό στον κόσμο των γκάνγκστερ. Έτσι στη δεύτερη ταινία ο Μερίν αυτοτροφοδοτεί το θρύλο του για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, κερδίζοντας την εύνοια των media αλλά και του κόσμου. Στη Γαλλία εκτιμούμε όσους λένε ‘όχι’ - η χώρα μας δημιουργήθηκε μέσα από τη διαμαρτυρία - και σε αυτό το περιβάλλον ο αναρχικός, αντιδραστικός Μερίν γίνεται αρεστόςｻ.
Οι δύο ταινίες διαφοροποιούνται ως προς τη δομή τους: ｫστο πρώτο έργο βλέπουμε πώς στήνεται η στρατηγική ενός πολέμου, ενώ στο δεύτερο βλέπουμε τον ίδιο τον πόλεμοｻ λέει ο σκηνοθέτης. Επίσης, στην αρχή ο Μερίν έχει ένα μέντορα, τον Γκουίντο, ενώ στη συνέχεια γίνεται ο ίδιος το επίκεντρο, περιβαλλόμενος από φίλους και συνεργάτες. Αλλά και σε επίπεδο αισθητικής υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις: η πρώτη ταινία κινείται σε τόνους του μαύρου, του μπλε και του κόκκινου ενώ η δεύτερη σε αποχρώσεις του μαύρου, του καφέ και του πορτοκαλί. ｫΠέρα από τις τεχνικές κινηματογράφησης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αναφερόμαστε σε άλλες δεκαετίεςｻ σημειώνει ο Βενσάν Κασέλ. ｫΟι δεκαετίες του ’50 και ’60 διαφέρουν σημαντικά από αυτή του ’70: τα αυτοκίνητα, τα κουρέματα, η μουσική, και κυρίως οι συμπεριφορές είναι τελείως διαφορετικές μεταξύ τουςｻ.
Για τις ανάγκες της ταινίας ΎΠ’ ΑΡΙΘΜΟΝ 1 ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ: ΜΕΡΟΣ 2ο΄, ο Βενσάν Κασέλ έπρεπε να εμφανίζεται βαρύτερος κατά είκοσι κιλά. ｫΔεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο μπορεί να σε αλλάξει το βάρος: ο τρόπος που κινείσαι, που περπατάς, που αναπνέεις ή ακόμα και που μιλάς, όλα είναι διαφορετικάｻ παρατηρεί ο πρωταγωνιστής. ｫΧρειάστηκαν 4 μήνες πριν τα γυρίσματα για να πάρω τα κιλά και 9 μήνες γυρισμάτων για να τα χάσω. Αναγκαστήκαμε να κινηματογραφήσουμε με αντίστροφη χρονολογική σειρά γιατί ήξερα ότι με το στρες των γυρισμάτων θα ήταν αδύνατον να παχύνω – μόνο να αδυνατίσω θα μπορούσα. Πάντως, παρ’όλη την ιατρική και ενδοκρινολογική παρακολούθηση, είναι η τελευταία φορά που υποβάλλω το σώμα μου σε τέτοια μεταβολή βάρουςｻ.
ΖΑΚ ΜΕΡΙΝ - ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
1936 Γεννιέται στο Κλισί, από οικογένεια εργατικής τάξης. Ο πατέρας του δουλεύει σε βιομηχανία κεντημάτων.
1956 Φεύγει για τον πόλεμο της Αλγερίας. Θα επιστρέψει μετά από 3 χρόνια, με παράσημο καλής συμπεριφοράς.
1961 Παντρεύεται με τη Μαρία ντε λα Σολεδάδ στο Παρίσι (στην ταινία αναφέρεται ως Σοφία). Αποκτούν μαζί 3 παιδιά αλλά χωρίζουν το 1965.
1962 Πρώτη φυλάκιση για ληστεία.
1966 Πρώτη συνάντηση με τη Ζαν Σνάιντερ, το θηλυκό alter ego του, με την οποία φυγαδεύονται στον Καναδά.
1969 Απαγωγή του Καναδού δισεκατομμυριούχου Ντελοριέ. Ο Μερίν και η Ζαν Σνάιντερ κατηγορούνται για το φόνο ενός ξενοδοχοϋπαλλήλου αλλά στη συνέχεια αθωώνονται.
1969 Ο Μερίν και η Ζαν Σνάιντερ συλλαμβάνονται στο Τέξας. Παραδίδονται στις αρχές του Καναδά και καταδικάζονται σε 15 και 10 χρόνια κράτησης αντίστοιχα.
1972 Απόδραση του Μερίν από τη σωφρονιστική φυλακή του Σαν Βινσάν ντε Πολ. Δεκαπέντε μέρες αργότερα επιστρέφει για να απελευθερώσει τους συντρόφους του. Κηρύσσεται ｫΔημόσιος Κίνδυνος Νο1ｻ στον Καναδά. Ληστεύει αρκετές τράπεζες και καταφεύγει στη Βενεζουέλα.
1972 Επιστρέφει στη Γαλλία.
1973 Πρώτη σύλληψη πριν την εντυπωσιακή απόδρασή του από το δικαστήριο Κομπιέν, κατά την οποία παίρνει το δικηγόρο του ως όμηρο. Συλλαμβάνεται ξανά από το Διευθυντή της Αστυνομίας Μπρουσάρ, τον οποίον υποδέχεται με ένα ποτήρι σαμπάνιας. Από τη στιγμή αυτή θεωρείται ｫΔημόσιος Κίνδυνος Νο1ｻ και στη Γαλλία.
1977 Εκδίδεται η αυτοβιογραφία του ｫΤο Ένστικτο του Θανάτουｻ, την οποία έγραψε και μοίραζε κρυφά στη φυλακή. Περίφημη δίκη στο Παρίσι: με τις φάρσες του, ο Μερίν τραβάει το ενδιαφέρον των ΜΜΕ, προτού καταδικαστεί σε 20 χρόνια κάθειρξης.
1978 Απόδραση από τη φυλακή Λα Σαντέ, με το συνεργό του, Φρανσουά Μπες. Επίθεση στο καζίνο Ντοβίλ. Πρώτη γνωριμία με τη Συλβιά Ζανζακό, με την οποία θα ταξιδέψει στην Ιταλία και το Λονδίνο. Προσπάθεια απαγωγής του δικαστή Πετί.
1979 Απαγωγή του δισεκατομμυριούχου Λελιέβρ. Απαγωγή του δημοσιογράφου Τιλιέ ο οποίος βρίσκεται στη συνέχεια νεκρός. Ο Μερίν κατακλύζει τα ΜΜΕ, με συνεντεύξεις και φωτογραφίσεις. Δημιουργείται ειδικό αστυνομικό κλιμάκιο που ακούει στο όνομα ‘Αντι-Μερίν’.
2.11.1979 Ο Μερίν πυροβολείται μέχρι θανάτου στο κέντρο του Παρισιού, στην πλατεία Κλινιανκούρ, από τους άντρες του Μπρουσάρ. Η ερωμένη του, Συλβιά Ζανζακό, τραυματίζεται σοβαρά.
Ο ΜΕΡΙΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΜΕ
Ανεξάρτητα από τη σημασία των εγκληματικών του πράξεων, το πλήθος των κατορθωμάτων του και το φαντασμαγορικό του θάνατο, ο μύθος του Ζακ Μερίν δε θα ήταν αυτός που ξέρουμε αν δεν είχε τη βοήθεια των ΜΜΕ. Η χιουμοριστική του διάθεση και η ικανότητά του να μεταμορφώνεται εντυπωσίασαν τους δημοσιογράφους κι έτσι ο ίδιος μπόρεσε να τους εκμεταλλευτεί. Παρότι ήταν πασίγνωστος ως γκάνγκστερ στον Καναδά από τη δεκαετία του ’60, στη Γαλλία έγινε γνωστός το 1975, όταν έστειλε ένα απειλητικό γράμμα σε δημοσιογράφο της εφημερίδας Express που είχε υπογράψει άρθρο αντίθετο με τις απόψεις του Μερίν. Δύο χρόνια αργότερα, λίγο μετά την έκδοση της αυτοβιογραφίας του, μια αίθουσα δικαστηρίων στο Παρίσι φιλοξένησε μια ακόμα επίδειξη τόλμης και ευφυίας του Μερίν, την οποία αναπαρήγαγαν με ενθουσιασμό οι εφημερίδες:
Δικαστής: Και τι ακριβώς κάνατε με τα χρήματα της ληστείας?
Μερίν: Τα έβαλα στην τράπεζα κύριε Δικαστά. Εξακολουθεί να είναι το πιο ασφαλές μέρος για να τα φυλάξει κανείς τα χρήματά του.
Ολόκληρο το Μάρτιο του 1978, αμέσως μετά την απόδρασή του από τη φυλακή Λα Σαντέ, ο Μερίν έγραφε σε διάφορες εφημερίδες, ανασκευάζοντας τα όσα λέγονταν γι’αυτόν. Έδωσε δύο μεγάλες συνεντεύξεις στο Paris Match και τη Liberation, στις οποίες αποκάλυπτε λεπτομέρειες για την απόδρασή του, τη ζωή του και τις ελπίδες του για το μέλλον – οι συνεντεύξεις συνοδεύονταν από προκλητικές φωτογραφίσεις του, με όπλο στο χέρι και ακάλυπτο πρόσωπο. Με κάθε ευκαιρία χρησιμοποιούσε τα μέσα για να τονίσει την αντίδρασή του απέναντι στην αδικία και τον αγώνα του ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες απομόνωσης των φυλακών.
Χάρη στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η απόδραση του Μερίν έγινε ένα ζωντανό έπος. Και όταν τα κατορθώματά του ατονούσαν, δε δίσταζε να πουλάει φωτογραφίες με την ερωμένη του, Συλβιά Ζανζακό, σε εβδομαδιαίο έντυπο, το οποίο μάλιστα τον ανακήρυξε Άντρα της Χρονιάς 1978. Αλλά τα μέσα, που του είχαν εξασφαλίσει την τεράστια δημοτικότητά του, ήταν και αυτά που τον αποκαθήλωσαν όταν το 1979 απήγαγε και τελικά σκότωσε το δημοσιογράφο Ζακ Τιλιέρ με την υποψία ότι τον είχε καταδώσει. Ο Μερίν προσπάθησε να δικαιολογήσει την πράξη του με γράμματα προς τη Le Monde και τη Liberation, στέλνοντας παράλληλα τρεις πολαρόιντ που έδειχναν τον Τιλιέ γυμνό στο πάτωμα, ανήμπορο και αιμόφυρτο. Αυτό το θέαμα ξεπέρασε τα όρια των αναγνωστών, και η επαφή του με τα media έφτασε στο τέλος της. Δύο μήνες αργότερα, ο Δημόσιος Κίνδυνος Νο1 θα έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες της αστυνομίας.
Δικαστής: Και τι ακριβώς κάνατε με τα χρήματα της ληστείας?
Μερίν: Τα έβαλα στην τράπεζα κύριε Δικαστά. Εξακολουθεί να είναι το πιο ασφαλές μέρος για να τα φυλάξει κανείς τα χρήματά του.
Ολόκληρο το Μάρτιο του 1978, αμέσως μετά την απόδρασή του από τη φυλακή Λα Σαντέ, ο Μερίν έγραφε σε διάφορες εφημερίδες, ανασκευάζοντας τα όσα λέγονταν γι’αυτόν. Έδωσε δύο μεγάλες συνεντεύξεις στο Paris Match και τη Liberation, στις οποίες αποκάλυπτε λεπτομέρειες για την απόδρασή του, τη ζωή του και τις ελπίδες του για το μέλλον – οι συνεντεύξεις συνοδεύονταν από προκλητικές φωτογραφίσεις του, με όπλο στο χέρι και ακάλυπτο πρόσωπο. Με κάθε ευκαιρία χρησιμοποιούσε τα μέσα για να τονίσει την αντίδρασή του απέναντι στην αδικία και τον αγώνα του ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες απομόνωσης των φυλακών.
Χάρη στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η απόδραση του Μερίν έγινε ένα ζωντανό έπος. Και όταν τα κατορθώματά του ατονούσαν, δε δίσταζε να πουλάει φωτογραφίες με την ερωμένη του, Συλβιά Ζανζακό, σε εβδομαδιαίο έντυπο, το οποίο μάλιστα τον ανακήρυξε Άντρα της Χρονιάς 1978. Αλλά τα μέσα, που του είχαν εξασφαλίσει την τεράστια δημοτικότητά του, ήταν και αυτά που τον αποκαθήλωσαν όταν το 1979 απήγαγε και τελικά σκότωσε το δημοσιογράφο Ζακ Τιλιέρ με την υποψία ότι τον είχε καταδώσει. Ο Μερίν προσπάθησε να δικαιολογήσει την πράξη του με γράμματα προς τη Le Monde και τη Liberation, στέλνοντας παράλληλα τρεις πολαρόιντ που έδειχναν τον Τιλιέ γυμνό στο πάτωμα, ανήμπορο και αιμόφυρτο. Αυτό το θέαμα ξεπέρασε τα όρια των αναγνωστών, και η επαφή του με τα media έφτασε στο τέλος της. Δύο μήνες αργότερα, ο Δημόσιος Κίνδυνος Νο1 θα έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες της αστυνομίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου