κΛΗΣΤΑΡΧΟΙ
Οι… πολέμιοι του κράτους
Ο μύθος είναι παγκόσμιος, διαχρονικός και ανά τους τόπους αποδιδόταν σε διαφορετικά πρόσωπα. Πρόκειται για το μύθο του λήσταρχου που μετά τις επιδρομές της συμμορίας του, κυρίως εναντίον των πλουσίων, μοίραζε τη λεία του στους φτωχούς και απέδιδε δικαιοσύνη. Στη Βρετανία ήταν ο «Ρομπέν των Δασών». Στο Μεξικό ήταν ο «Ζορρό». Στον αμερικανικό Νότο ήταν ο Τζέσι Τζέιμς, στην Κίνα ο Μπάι Λανγκ, στη Σικελία ο Τζουλιάνο και στην Ινδία ο Θόκια.
Ο βίος μάλιστα του τελευταίου είναι σε κάποιες λεπτομέρειές του παράλληλος με το «δικό μας» Γιαγκούλα παρότι ανάμεσά τους υπάρχουν 80 χρόνια διαφορά και η απόσταση μεταξύ των δύο τόπων καλύπτει τη μισή υφήλιο. Ο θρύλος και για τους δύο λέει πως βγήκαν στην παρανομία επειδή εκδικήθηκαν το βιασμό ή την ατίμωση θηλυκού μέλους της οικογένειάς τους. Και οι δύο λατρεύονταν από τους ντόπιους χωρικούς, αλλά όχι από τους γαιοκτήμονες. Και οι δύο υπέγραφαν σαν βασιλείς: ο Γιαγκούλας ήταν ο «Βασιλιάς των Ορέων» και ο Θόκια «Βασιλιάς των Ληστών». Στις ΗΠΑ ο Τζέσι Τζέιμς, ο ληστής του 19ου αιώνα, βοηθούσε τους φτωχούς νότιους χωρικούς και εκδικούταν την ήττα και την ταπείνωση του αμερικανικού Νότου από τους Βόρειους. Ο Μπάι Λανγκ, λήσταρχος στην Κίνα στις αρχές του 20ού αιώνα, βασίστηκε σε αυτήν την έμμεση αναδιανομή πλούτου, τη φροντίδα των φτωχών και την επίθεση εναντίον των πλουσίων για την ανοχή και την υποστήριξη των ανταρτών του.
Παντού λοιπόν στον κόσμο υπάρχει αυτή η φιγούρα: Ο λήσταρχος, που αν και παράνομος γινόταν σύμβολο για τους κατατρεγμένους, ο τιμωρός, ακόμα και ο σωτήρας σε κάποιες περιπτώσεις. Μάλιστα οι προσωπικότητες τύπου «Ρομπέν των Δασών» έχουν την… ιδιαιτερότητα να «ευδοκιμούν» κυρίως σε αγροτικές κοινωνίες που μεταβάλλονται σε βιομηχανικές και συνήθως αντικατοπτρίζουν την αντίδραση στη μεταβολή και τη «γενικευμένη επιθυμία για ελευθερία, ηρωισμό και το όνειρο της δικαιοσύνης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου